Historia chrześcijaństwa cz 3. Piotr i Jakubów trzech.

Dzisiaj o Piotrze zwanym Kefasem, trzech Jakubach, heretyku czczonym w Santiago de Compostela pod przykrywką Jakubowego grobu i ubogich ebionitach trzymających się mocno Prawa Mojżesza.

Historia chrześcijaństwa cz 3. Piotr i Jakubów trzech

9 komentarzy

  • slawko 20 października 2013 at 13:10

    Genialne! Czekam niecierpliwie na ciag dalszy!

  • Kacper 27 października 2013 at 11:08

    Odcinki o historii chrześcijaństwa są naprawdę świetne. Takiego niezależnego kompendium szukałem dosyć długo – czekam na kolejne 🙂

  • slawek 3 listopada 2013 at 14:36

    No i gdzie jest czwarty odcinek? Przesłuchałem już wszystkie archiwalne a tu nadal nic… Hop hop!

    • Podkop 8 listopada 2013 at 19:49

      Jak pisałam na facebooku, padł mi laptop. Odcinki są tylko muszę poskładać i opublikować. Robię to na kompie że tak go nazwę „użyczonym”.
      Cierpliwości jeszcze chwilka 🙂

  • Mariusz 12 kwietnia 2014 at 18:22

    Co z pismami Dionizego (II w.), Orygenesa, Ireneusza, Tertuliana, Klemensa Aleksandryjskiego, Euzebiusza.które mówią o pobycie Piotra w Rzymie ?

  • Podkop 13 kwietnia 2014 at 12:18

    Pobyt Piotra w Rzymie, jego śmierć w tym mieście, są udokumentowane przez pisma starożytne i nie powinne budzić wątpliwości. Nie da się obronić tradycji, że był tam starszym i spędził wiele lat, jak te mityczne 25.

    O Piotrze, jego domniemanym grobie, i papieżowaniu będzie jeszcze jeden odcinek.

    Zresztą zobacz sam co piszą wymienieni przez ciebie :

    Kilka cytatów z Euzebiusza, który cytuje pisma Dionizego, Orygenesa, Ireneusza,

    Euzebiusz Historia Kościelna III,1:

    „Piotr, jak się zdaje, głosił ewangelję Żydom, żyjącym na obczyźnie w Poncie, Galacji, Bitynji, Kappadocji i w Azji, wreszcie przybył do Rzymu i został ukrzyżowany głową na doł, jak sam tego pragnął. Coż powiedzieć o Pawle? Począwszy od Jerozolimy aż do Illyrikum dokonał opowiadania ewangelji Chrystusowej, a w końcu w Rzymie, za Nerona, śmierć poniosł męczeńską. Tak mowi dosłownie Origenes w III tomie swych Komentarzy do Genezy”

    Euzebiusz Historia Kościelna III, 21:
    „Wówczas kościołem rzymskim zarządzał jeszcze Klemens, również trzeci z rzędu tamtejszych biskupów, po Pawle i Piotrze, jako że Linus był pierwszy, a drugi Anaklet.”

    Euzebiusz Historia Kościelna III,8:

    „Ponieważ na początku niniejszego dzieła przyrzekliśmy przytaczać przy sposobności te miejsca starodawnych prezbiterow i pisarzy kościelnych, w których piśmiennie przekazali do swych czasow przechowaną tradycję ksiąg kanonicznych, a do nich należy także Ireneusz, tedy i jego podamy słowa, a przedewszystkiem te, które się odnoszą do świętych Ewangelij i brzmią, jak następuje:
    „Otoż Mateusz dla Hebrajczykow napisał i wydał Ewangelią w ich języku ojczystym, podczas gdy Piotr i Paweł w Rzymie ewangelję opowiadali i zakładali kościół. Po ich odejściu Marek, uczeń i tłumacz Piotrowy, przekazał nam
    rownież na piśmie to, co Piotr głosił; Łukasz zaś, towarzysz Pawła, w księdze swej złożył ewangelję, jak ją ten apostoł rozszerzał. Następnie Jan, uczeń Pański, który spoczywał na piersi Jego, także wydał Ewangelję za swego pobytu w Efezie“.

    Euzebiusz Historia Kościelna III,6:

    „Gdy błogosławieni apostołowie kościoł założyli i zbudowali, powierzyli urząd biskupi Linusowi. Tego Linusa wspomina Paweł w Listach do Tymoteusza. Następcą jego był Anaklet. Po nim, na trzeciem miejscu po apostołach, został biskupem Klemens, który rownież widział błogosławionych apostołow i z nimi obcował”

    Euzebiusz Historia Kościelna III,36:

    „Słynął za owych czasów w Azji uczeń apostolski, Polikarp, ustanowiony jako biskup smyrneński przez tych, którzy Pana – widzieli i Mu służyli. Znany był wówczas także Papjasz, biskup kościoła hierapolitańskiego, tudzież Ignacy, sławny dziś jeszcze, który jako drugi następca Piotra zasiadł na biskupstwie antjocheńskiem. Został on, jak powiadają, wysłany z Syrji do Rzymu, by tam dla świadectwa, które złożył Chrystusowi, stać się pastwą dzikich zwierząt.”

    Euzebiusz Historia Kościelna II 25:

    „Albowiem kto go zna, wie z całą pewnością, że Neron na zagładę skazywał to tylko, co było najlepsze. Tak tedy ten, który znany jest jako pierwszy z najzaciętszych nieprzyjaciół bożych, gotów był do zamordowania apostołów. Dzieje opowiadają, że w Rzymie, za jego panowania, Paweł został ścięty, a Piotr przybity do krzyża.
    Wiadomość tę potwierdza nazwa cmentarzy rzymskich, które istnieją pod Piotra i Pawła wezwaniem. Świadczy również o tem mąż kościelny, imieniem Gajus, żyjący za czasów Zefiryna, biskupa rzymskiego (…) Że istotnie obydwaj apostołowie w tym samym czasie ponieśli śmierć męczeńską, stwierdza Dionizy, biskup koryncki, w swym Liście do Rzymian, gdzie tak pisze: Tedy i Wy przez tak serdeczne Wasze upomnienie związaliście jak najściślej Rzym z Koryntem, szczepy, sadzone rękoma Piotra i Pawła.”

    Klemens Rzymski List do Koryntian:

    „Popatrzmy na świętych Apostołów: Piotra nie raz i nie dwa, ale wiele razy spotykała ciężka próba z powodu niegodziwej zazdrości, a złożywszy w ten sposób swoje świadectwo, odszedł do chwały, na którą sobie dobrze zasłużył.”

    Ignacy Antiocheński List do Rzymian:

    „Nie wydaję wam rozkazów jak Piotr i Paweł. Oni – Apostołowie, ja – skazaniec, oni – wolni, ja – do dziś dnia niewolnik. Kiedy jednak będę cierpiał, wtedy stanę się wyzwoleńcem Jezusa Chrystusa i powstanę w Nim wolny”

    Tertulian Przeciw Marcjonowi” IV:5:

    „A w sumie: jeżeli prawdą jest, że to prawdziwsze, co pierwsze, to ta pierwsza, która była od początku. Od początku istnieje ta, która pochodzi od Apostołów, a zatem okaże się, że przez Apostołów została przekazana ta Ewangelia, która w Kościołach apostolskich uznana została za najświętszą. Popatrzmy, jakie to mleko czerpali Koryntianie od Pawła, do jakiej reguły zostali przywróceni Galaci, co czytali Filipianie, Tessaloniczanie, Efezjanie, co nawet Rzymianie mówią podobnie. A przecież i Piotr i Paweł zostawili im Ewangelię opieczętowaną nawet krwią własną”

    Tertulian Preskrypcja przeciw heretykom 36:

    „Jeśli masz niedaleko do Macedonii, masz tam Filipian; jeśli masz możność jechać do Azji, masz tam Efez; jeśli zaś jesteś w sąsiedztwie Italii, masz tam Rzym, którego powagę i my uznajemy. Jak szczęśliwy ten kościół. Jemu to Apostołowie całą naukę razem z krwią swoją przelali. Tu Piotr upodobnił się w męce do Pana, tu Paweł został ukoronowany śmiercią Jana Chrzciciela”

  • Mariusz 1 maja 2014 at 19:42

    Józef Flawiusz, wybitny żydowski historyk, żyjący w I wieku n.e. pisze o Jakubie, bracie Jezusa, przywódcy gminy chrześcijańskiej, którego arcykapłan skazał na śmierć: (…) stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie prawa i skazał na ukamienowanie.

Zostaw komentarz