Święto Jom Kippur, inaczej nazywane Świętem Pojednania zaczyna się w tym roku po zachodzie słońca w piątek 29 września a trwa do ukazania się na niebie pierwszych gwiazd w sobotę 30 września. W kalendarzu żydowskim jest to 10 tiszri. To jedno z najważniejszych świąt biblijnych, to w ten dzień w czasach, gdy istniała świątynia Żydzi składali w ofierze dwa kozły.
W Biblii jest ono opisane tak:
„Rzekł jeszcze Pan do Mojżesza, mówiąc: Lecz dziesiątego dnia tegoż miesiąca siódmego, dzień oczyszczania jest; zgromadzenie święte mieć będziecie, a będziecie trapić dusze wasze, ofiarując ognistą ofiarę Panu. Żadnej roboty nie będziecie czynili w ten dzień; bo dzień oczyszczania jest na oczyszczenie was przed obliczem Pana, Boga waszego. A wszelka dusza, która by się nie trapiła tego dnia, wytracona będzie z ludu swego. Także, ktobykolwiek czynił robotę jaką w tenże dzień, wytracę człowieka tego z pośrodku ludu jego. Żadnej roboty nie czyńcie; ustawa to będzie wieczna w narodziech waszych. Sabat odpocznienia mieć będziecie, gdy trapić będziecie dusze swe; dziewiątego dnia tegoż miesiąca, wieczór, od wieczora aż do wieczora, obchodzić będziecie sabat wasz.” Ks.Kapłańska 23,27-32
Ten dzień całkowitego postu i skupienia na pojednaniu z Bogiem jest nazywany przez Żydów Sabatem sabatów. To dzień, gdy ludzie byli wzywani do przemyślenia swojego postępowania i zrobienia dogłębnej analizy motywów jakimi się kierowali w ostatnim roku. To czas na pojednanie z ludźmi i Stwórcą. Towarzyszyć temu ma całkowity post.
„W dziesiątym zaś dniu tego siódmego miesiąca będziecie mieli uroczyście ogłoszone święto i będziecie pościć. Nie będziecie wykonywać żadnej pracy. ” Ks.Kapłańska 29,7
Święto to miało ogromne znaczenie w czasach istnienia świątyni, dawało nadzieje na oczyszczenie z grzechów. Żydzi mieli wypełniać nakazy związane z tym świętem wiecznie.
„A to będzie dla was wieczną ustawą: W miesiącu siódmym dziesiątego dnia tegoż miesiąca ukorzycie się i nie będziecie wykonywać żadnej pracy, zarówno tubylec jak i obcy przybysz, który osiadł wśród was. W tym dniu bowiem zostanie dokonane przebłaganie za was, aby was oczyścić. Od wszystkich waszych grzechów będziecie oczyszczeni przed Panem. Jest to dla was sabat, dzień całkowitego odpoczynku. Ukorzycie się w waszych duszach. Ustawa to wieczna. Przebłagania zaś dokonywać będzie kapłan, którego się do tego namaści i którego się wprowadzi w urząd, aby sprawował służbę kapłańską zamiast swego ojca; a wdzieje szaty lniane, szaty święte. Dokona on przebłagania nad przenajświętszym miejscem świątyni, nad Namiotem Zgromadzenia i ołtarzem, dokona też przebłagania za kapłanów i za cały lud zgromadzenia. Będzie to dla was wieczną ustawą, aby raz w roku dokonywać przebłagania za wszystkie grzechy synów izraelskich.” Ks.Kapłańska 16,29-34
Nie ma już świątyni, kapłani nie mają miejsca, w którym wolno było zgodnie z tekstem Tory składać Bogu ofiary a z Jom Kippur wiąże się dziwna ofiara z dw och kozłów, którą tego dnia składano. Dzisiaj nie ma ofiary kozłów ale ofiary ze zwierzaków część Żydów nadal składa.
Jakie?
Posłuchajcie tego Kwadransa audio o święcie Jom Kippur.
Święta biblijne Jom Kippur 12.09.2013
Zastanawiałam się jak to jest z nakazem, by święto to było obchodzone po wsze czasy skoro nie da się złożyć już zastępczej ofiary za grzechy z kozła.
Czy to nie uniemożliwia spełnienia Bożego nakazu?
Czy może jednak da się obchodzić to święto w sposób nakazany przez Torę mimo braku świątyni i ofiary?
Ten fragment Pisma naprowadza na odpowiedź:
„A stało się to nie bez złożenia przysięgi. Tamci bowiem zostali kapłanami bez przysięgi, natomiast Ten został nim na podstawie przysięgi tego, który do niego mówi: Przysiągł Pan i nie pożałuje, Tyś kapłanem na wieki. O ileż lepszego przymierza stał się Jezus poręczycielem! Tamtych kapłanów było więcej, gdyż śmierć nie pozwalała im pozostawać w urzędzie; ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki. Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi. Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa; który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. Albowiem zakon ustanawia arcykapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, lecz słowo przysięgi, która przyszła później niż zakon, ustanowiło Syna doskonałego na wieki. ” Herajczyków 7,20-28
Kapparot – tak nazywana jest ofiara zastępcza składana do dzisiaj przez część wyznawców judaizmu. Jest to wymachiwanie kurczakiem nad głową i powtarzanie przy tym słów nie mających ukorzenienia w Torze:
„Oto moja zamiana, oto moje zastępstwo, oto moje odkupienie. Ten kogut pójdzie na śmierć, te pieniądze pójdą na wspomożenie biednych, podczas gdy ja wstąpię i pójdę do dobrego, długiego życia i pokoju”.
To tylko jeden z wielu pogańskich zwyczajów jakie wkradły się do judaizmu i chrześcijaństwa.
Z Jom Kippur wiąże się imię Azazel.
Być może zastanawialiście się co to za jeden i dlaczego dostaje kozła obarczonego grzechami ludzi.
„Od zboru synów izraelskich weźmie dwa kozły na ofiarę za grzech i jednego barana na ofiarę całopalną. Aaron przyprowadzi na ofiarę za swój własny grzech cielca i dokona przebłagania za siebie i swój dom. Potem weźmie owe dwa kozły i postawi je przed Panem u wejścia do Namiotu Zgromadzenia. Następnie Aaron rzuci losy o te dwa kozły: jeden los dla Pana, a drugi los dla Azazela. Potem przyprowadzi Aaron tego kozła, na którego padł los dla Pana, i złoży go na ofiarę za grzech, kozła zaś, na którego padł los dla Azazela, postawi żywego przed Panem, by nim dokonać przebłagania, a potem wypędzić go do Azazela na pustynię. Potem przyprowadzi Aaron na ofiarę za swój własny grzech cielca i dokona przebłagania za siebie i za swój dom, i zarżnie tego cielca na ofiarę za swój własny grzech. Następnie weźmie pełną kadzielnicę rozżarzonych węgli z ołtarza, który jest przed Panem, i pełne garście miałkiego wonnego kadzidła i wniesie poza zasłonę, i nasypie kadzidła na ogień przed Panem, aby obłok z kadzidła okrył wieko, które jest ponad Świadectwem, i aby nie zginąć. Potem weźmie nieco krwi z cielca i pokropi swoim palcem ponad wiekiem ku wschodowi oraz przed wiekiem pokropi z tej krwi siedem razy swoim palcem. Następnie zarżnie kozła na ofiarę za grzech ludu i wniesie jego krew poza zasłonę, i uczyni z jego krwią podobnie, jak uczynił z krwią cielca: pokropi nią ponad wiekiem i przed wiekiem. Tak dokona przebłagania za świątynię z powodu nieczystości synów izraelskich i ich przestępstw spowodowanych wszystkimi ich grzechami. Tak samo też uczyni z Namiotem Zgromadzenia, który jest u nich wśród ich nieczystości. Żaden człowiek nie będzie przebywał w Namiocie Zgromadzenia, gdy on tam będzie wchodził, aby dokonać przebłagania w świątyni za samego siebie i za swój dom, i za całe zgromadzenie Izraela, dopóki nie wyjdzie. Potem wyjdzie do ołtarza, który jest przed Panem, i dokona przebłagania nad nim. Weźmie mianowicie nieco z krwi cielca i nieco z krwi kozła i pomaże nią rogi ołtarza wokoło, odrobiną tej krwi pokropi go palcem swoim siedem razy i oczyści go od nieczystości synów izraelskich oraz poświęci go. A gdy skończy obrzęd przebłagania za świątynię, za Namiot Zgromadzenia oraz ołtarz, przyprowadzi kozła żywego. I położy Aaron obie swoje ręce na głowie kozła żywego, i wyzna nad nim wszystkie przewinienia synów izraelskich i wszystkie ich przestępstwa, którymi zgrzeszyli, i złoży je na głowę kozła, i wypędzi go przez wyznaczonego męża na pustynię. Tak poniesie na sobie ten kozioł wszystkie ich przewinienia do ziemi pustynnej; a tamten wypuści tego kozła na pustynię. Potem wejdzie Aaron do Namiotu Zgromadzenia i zdejmie lniane szaty, które ubrał, gdy wchodził do świątyni, i tam je zostawi. Obmyje swoje ciało wodą w miejscu świętym i włoży własne szaty, wyjdzie i złoży swoją ofiarę całopalną i ofiarę całopalną ludu, i dokona przebłagania za siebie i za lud, a tłuszcz ofiary za grzech spali na ołtarzu. Ten zaś, który wypędzał kozła do Azazela, wypierze swoje szaty i obmyje swoje ciało wodą, a potem wejdzie do obozu. A cielca ofiary za grzech i kozła ofiary za grzech, których krew została wniesiona dla dokonania nią obrzędu przebłagania w świątyni, każe wynieść poza obóz i spalą w ogniu ich skóry, ich mięso i ich odchody. Ten zaś, który je spala, wypierze swoje szaty i obmyje swoje ciało wodą, po czym może wejść do obozu. ” Ks.Kapłańska16,5-28
Więcej informacji o nim znajdziecie w Księdze Henocha. To apokryf – jednak nie dla wszystkich. Kościół etiopski ma tę księgę w swoim kanonie Biblii, która jest cytowana w Nowym Testamencie.
O Azazelu przeczytacie u Henocha to:
„Azazel nauczył ludzi wyrabiać miecze, sztylety, tarcze i napierśniki. Pokazał im metale i sposób ich obróbki: bransolety i ozdoby, sztukę malowania oczu i upiększania powiek, bardzo cenne i wyszukane kamienie, i wszelki rodzaj kolorowych barwników. I świat i uległ zmianie. Nastała wielka niegodziwość i wielki nierząd. Pobłądzili a wszystkie ich drogi stały się zepsute.” Henocha 8
Azazela spotkała za to kara. Związano mu ręce i nogi, wrzucono w ciemność. Został zasypany ostrymi kamieniami na pustyni Dudalea. Czytamy u Henocha 10
„Przykryj jego oblicze, żeby nie mógł widzieć światła i żeby w wielki dzień sądu mógł być wrzucony do ognia. (…) Cała ziemia została zrujnowana nauką dzieł Azazela i jemu przypisz cały grzech!”
Czy ten tekst nie rozjaśnia obrazu?
Kozioł to nie ofiara – w rozumieniu daru – dla Azazela, ale przypomnienie mu, że ponosi winę za to co się dzieje. Chociaż każdy odpowiada przed Bogiem za swój grzech to warto pamiętać, że każdy z nich ma swoje konsekwencje. Azazelowi jest w Jom Kippur przypominane, że w jego wypadku one ciągną się nadal, przez kolejne pokolenia. Tak przynajmniej ja dzisiaj rozumiem tego drugiego kozła.
Z jednej strony kozioł przypomina upadłemu aniołowi co zrobił, pokazuje ogrom zła, którego stał się inicjatorem.
Z drugiej przypomina ludziom, że czasem nie warto stosować całej zdobytej wiedzy w praktyce, iść ślepo za odkrytymi tajemnicami, poznanymi nowymi procesami i bezrefleksyjnie wcielać w życie tzw. nowoczesność.
Azazel ma swojego odpowiednika w mitologii a jest nim Prometeusz. Co ich łączy i jak bardzo są do siebie podobni opowiem wam na Podkopie.
Biblia kontra mitologie. Co łączy anioła Azazela i greckiego tytana Prometeusza.
Dzisiaj życzę nam wszystkim byśmy mogli spędzić tegoroczne Jom Kippur na analizie własnych motywów, priorytetów i działań, wyciągnęli wnioski, naprawili co można i żyli ciesząc się życiem w pełni świadomi tego kim jesteśmy, czego oczekujemy i dokąd zmierzamy. Byśmy umieli ocenić, które nowe odkrycia są dobre dla nas, naszych ciał i ducha, a które niewarte ceny jaką przyjdzie zapłacić za nie.
Beata
Brak komentarzy