Gdy byłam dzieckiem, miałam swoją bezpieczną kryjówkę…pod łóżkiem rodziców.
Wiem, że zwykle dzieci tam szukają potworów ale myślałam dość nieschematycznie 😉
Dziecko ma problemy dziecka.
Dorosły ma trochę trudniej. Nie wystarczy schować się pod łóżko by strachy i problemy zniknęły.
„Bezpieczna kryjówka” to autobiograficzna opowieść pewnej holenderki. Corrie była zegarmistrzem.
„Dziecko pokoju”, to opowieść o ludzie Sawi, kanibalach żyjących w Irian Jaya, zachodniej części Nowej Gwinei. Opowieść o ich pierwszym kontakcie z białymi.
Na początku lat sześćdziesiątych XX wieku, przyjechała tam rodzina misjonarzy, Donie i Carol Richarson.
Jedni powiedzą, że to wariaci, którzy wpakowali się z malutkim dzieckiem, w miejsce o niezdrowym klimacie, z całym tym pełzającym, gryzącym i trującym dobrem jakie ma tropikalny las. Jakby tego było mało, poszli prosto w paszczę, czy raczej zasięg noży i strzał kanibali. Para młodych narwańców, która chce mówić o Bogu dzikim.
Czy według Biblii, Job był błogosławiony przez Boga, choć spadły na niego katastrofy, a bogaty Salomon, przez swoją mądrość i bogactwo, stał się przeklęty?