O wdzięczności całkiem sporo się mówi od jakiegoś czasu. Pojawia się w mowach motywacyjnych, poradnikach jak dobrze żyć, jest obecna, gdy mowa o slow life. Patrzenie na życie, na to, co mamy, co nas otacza jak na szklankę w połowie pełną zamiast postrzeganie jedynie tego, że jej połowa jest pusta, zmienia nas jako ludzi. Na pewno zmniejsza stres, uspokaja, pozwala dostrzegać możliwość zamiast wiecznych problemów, a to w konsekwencji daje rozwój w każdej dziedzinie.
„Wypełnić wszelką sprawiedliwość” to pierwsze słowa Jezusa, jakie są zapisane w Ewangelii według Mateusza.
Pytanie, co to jest sprawiedliwość?
Słownik podpowiada, że to uczciwe i prawe postępowanie.
Tu jednak znowu pojawia się pytanie, co jest uczciwe, prawe, bo każdy wie, że sprawiedliwość Pawlaka i Kargula to dwie całkiem różne jej wersje.
W życiu, w każdej dziedzinie wiedzy, są słowa ważne i te najważniejsze, bez których nie da się ruszyć do przodu, zastartować tak, by wszystko miało ręce i nogi, działało jak trzeba, a nie było tylko cieniem, kopią oryginału.
Elementarz to z definicji podręcznik dla początkujących w jakiejś dziedzinie, spis podstawowych zasad i procedur. Zastanawiałam się, co jest takim elementarzem dla chrześcijanina, ucznia Jezusa?
Detoks to słowo dość często pojawiające się w mediach, zwłaszcza wiosną. Zwykle pada w połączeniu z dietą. Detoksy sokowe, jaglany – te tak na szybko przychodzą mi do głowy. Mają one usunąć szkodliwe substancje z organizmu, czyli toksyny.
Elementarz to nowy cykl na Kwadransie. W zasadzie mógłby on równie dobrze nazywać się remanent ze względu na rolę, jaką ma spełnić dla mnie.
Gdy coś działa długo, pewne rzeczy zaczynają się dziać mechanicznie. Może to dotyczyć działań, może rozumienia spraw a może wiary, obrazu Boga, jaki mamy.
Herezja to po prostu inaczej myśleć niż ktoś, jakaś grupa. Wśród ludzi religijnych, wyznawców jakiejś doktryny, istnieją listy herezji wielkich, na które reagują gwałtownym sprzeciwem i mniejszych, czasem tolerowanych, jako dziwactwo, byle ich głosiciele nie zbliżali się za bardzo do innych ludzi. Niech sobie tacy tolerowani heretycy żyją w swoim getcie i nie starają się mieć kontaktu z normalnymi ludźmi.
Posłuszeństwo władzy, uległość i poddanie wobec niej, jakakolwiek by nie była, bo jest tam z woli Boga – takie nauczanie słyszałam w kościołach różnej denominacji. Biczem na nieposłusznych chrześcijan, nieokazujących dość szacunku i poddania władzy, jaką mają nad sobą czy to tej — nazwę ją — kościelnej czy państwowej, zwykle jest pewien krótki cytat z listu Pawła.
Od kilku dni mam w głowie słowa Psalmu 127:
„Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą. Jeżeli Pan miasta nie ustrzeże, strażnik czuwa daremnie. Daremnym jest dla was wstawać przed świtem, wysiadywać do późna – dla was, którzy jecie chleb zapracowany ciężko; tyle daje On i we śnie tym, których miłuje.”
Gdybym był bogaty – śpiewał Tevi Mleczarz. Oczywiście gdyby był bogaty jego życie byłoby inne, piękne i spełnione.
Z jednej strony to naturalna skłonność człowieka, że porównuje siebie z innymi. Porównuje swój wygląd, stan posiadania, osiągnięcia i nie ma w tym nic złego. Pozwala to ocenić i odnaleźć swoje miejsce w grupie, a każdy z nas do jakiejś należy, czy tego chcemy, czy nie. Może to być grupa zawodowa, może to być grupa rówieśników a może to być rodzina.
Bóg Starego Testamentu jest inny niż Bóg Nowego Testamentu – z takim twierdzeniem spotkałam się nieraz. Do tego dochodzi duża ilość artykułów, w których przeczytałam o tym jak niewiarygodna jest Biblia, ponieważ jej Bóg ewoluuje wraz z ludźmi, staje się bardziej cywilizowany wraz z nimi. Zmienia się wraz z czasami, w których żyją jego wyznawcy.