Dzisiaj o Piotrze zwanym Kefasem, trzech Jakubach, heretyku czczonym w Santiago de Compostela pod przykrywką Jakubowego grobu i ubogich ebionitach trzymających się mocno Prawa Mojżesza.
Dzisiaj o Piotrze zwanym Kefasem, trzech Jakubach, heretyku czczonym w Santiago de Compostela pod przykrywką Jakubowego grobu i ubogich ebionitach trzymających się mocno Prawa Mojżesza.
Genialne! Czekam niecierpliwie na ciag dalszy!
Odcinki o historii chrześcijaństwa są naprawdę świetne. Takiego niezależnego kompendium szukałem dosyć długo – czekam na kolejne 🙂
No i gdzie jest czwarty odcinek? Przesłuchałem już wszystkie archiwalne a tu nadal nic… Hop hop!
Jak pisałam na facebooku, padł mi laptop. Odcinki są tylko muszę poskładać i opublikować. Robię to na kompie że tak go nazwę „użyczonym”.
Cierpliwości jeszcze chwilka 🙂
Dzięki, że tak się starasz mimo straty laptopa. To bardzo fajne 🙂
Co z pismami Dionizego (II w.), Orygenesa, Ireneusza, Tertuliana, Klemensa Aleksandryjskiego, Euzebiusza.które mówią o pobycie Piotra w Rzymie ?
Pobyt Piotra w Rzymie, jego śmierć w tym mieście, są udokumentowane przez pisma starożytne i nie powinne budzić wątpliwości. Nie da się obronić tradycji, że był tam starszym i spędził wiele lat, jak te mityczne 25.
O Piotrze, jego domniemanym grobie, i papieżowaniu będzie jeszcze jeden odcinek.
Zresztą zobacz sam co piszą wymienieni przez ciebie :
Kilka cytatów z Euzebiusza, który cytuje pisma Dionizego, Orygenesa, Ireneusza,
Euzebiusz Historia Kościelna III,1:
„Piotr, jak się zdaje, głosił ewangelję Żydom, żyjącym na obczyźnie w Poncie, Galacji, Bitynji, Kappadocji i w Azji, wreszcie przybył do Rzymu i został ukrzyżowany głową na doł, jak sam tego pragnął. Coż powiedzieć o Pawle? Począwszy od Jerozolimy aż do Illyrikum dokonał opowiadania ewangelji Chrystusowej, a w końcu w Rzymie, za Nerona, śmierć poniosł męczeńską. Tak mowi dosłownie Origenes w III tomie swych Komentarzy do Genezy”
Euzebiusz Historia Kościelna III, 21:
„Wówczas kościołem rzymskim zarządzał jeszcze Klemens, również trzeci z rzędu tamtejszych biskupów, po Pawle i Piotrze, jako że Linus był pierwszy, a drugi Anaklet.”
Euzebiusz Historia Kościelna III,8:
„Ponieważ na początku niniejszego dzieła przyrzekliśmy przytaczać przy sposobności te miejsca starodawnych prezbiterow i pisarzy kościelnych, w których piśmiennie przekazali do swych czasow przechowaną tradycję ksiąg kanonicznych, a do nich należy także Ireneusz, tedy i jego podamy słowa, a przedewszystkiem te, które się odnoszą do świętych Ewangelij i brzmią, jak następuje:
„Otoż Mateusz dla Hebrajczykow napisał i wydał Ewangelią w ich języku ojczystym, podczas gdy Piotr i Paweł w Rzymie ewangelję opowiadali i zakładali kościół. Po ich odejściu Marek, uczeń i tłumacz Piotrowy, przekazał nam
rownież na piśmie to, co Piotr głosił; Łukasz zaś, towarzysz Pawła, w księdze swej złożył ewangelję, jak ją ten apostoł rozszerzał. Następnie Jan, uczeń Pański, który spoczywał na piersi Jego, także wydał Ewangelję za swego pobytu w Efezie“.
Euzebiusz Historia Kościelna III,6:
„Gdy błogosławieni apostołowie kościoł założyli i zbudowali, powierzyli urząd biskupi Linusowi. Tego Linusa wspomina Paweł w Listach do Tymoteusza. Następcą jego był Anaklet. Po nim, na trzeciem miejscu po apostołach, został biskupem Klemens, który rownież widział błogosławionych apostołow i z nimi obcował”
Euzebiusz Historia Kościelna III,36:
„Słynął za owych czasów w Azji uczeń apostolski, Polikarp, ustanowiony jako biskup smyrneński przez tych, którzy Pana – widzieli i Mu służyli. Znany był wówczas także Papjasz, biskup kościoła hierapolitańskiego, tudzież Ignacy, sławny dziś jeszcze, który jako drugi następca Piotra zasiadł na biskupstwie antjocheńskiem. Został on, jak powiadają, wysłany z Syrji do Rzymu, by tam dla świadectwa, które złożył Chrystusowi, stać się pastwą dzikich zwierząt.”
Euzebiusz Historia Kościelna II 25:
„Albowiem kto go zna, wie z całą pewnością, że Neron na zagładę skazywał to tylko, co było najlepsze. Tak tedy ten, który znany jest jako pierwszy z najzaciętszych nieprzyjaciół bożych, gotów był do zamordowania apostołów. Dzieje opowiadają, że w Rzymie, za jego panowania, Paweł został ścięty, a Piotr przybity do krzyża.
Wiadomość tę potwierdza nazwa cmentarzy rzymskich, które istnieją pod Piotra i Pawła wezwaniem. Świadczy również o tem mąż kościelny, imieniem Gajus, żyjący za czasów Zefiryna, biskupa rzymskiego (…) Że istotnie obydwaj apostołowie w tym samym czasie ponieśli śmierć męczeńską, stwierdza Dionizy, biskup koryncki, w swym Liście do Rzymian, gdzie tak pisze: Tedy i Wy przez tak serdeczne Wasze upomnienie związaliście jak najściślej Rzym z Koryntem, szczepy, sadzone rękoma Piotra i Pawła.”
Klemens Rzymski List do Koryntian:
„Popatrzmy na świętych Apostołów: Piotra nie raz i nie dwa, ale wiele razy spotykała ciężka próba z powodu niegodziwej zazdrości, a złożywszy w ten sposób swoje świadectwo, odszedł do chwały, na którą sobie dobrze zasłużył.”
Ignacy Antiocheński List do Rzymian:
„Nie wydaję wam rozkazów jak Piotr i Paweł. Oni – Apostołowie, ja – skazaniec, oni – wolni, ja – do dziś dnia niewolnik. Kiedy jednak będę cierpiał, wtedy stanę się wyzwoleńcem Jezusa Chrystusa i powstanę w Nim wolny”
Tertulian Przeciw Marcjonowi” IV:5:
„A w sumie: jeżeli prawdą jest, że to prawdziwsze, co pierwsze, to ta pierwsza, która była od początku. Od początku istnieje ta, która pochodzi od Apostołów, a zatem okaże się, że przez Apostołów została przekazana ta Ewangelia, która w Kościołach apostolskich uznana została za najświętszą. Popatrzmy, jakie to mleko czerpali Koryntianie od Pawła, do jakiej reguły zostali przywróceni Galaci, co czytali Filipianie, Tessaloniczanie, Efezjanie, co nawet Rzymianie mówią podobnie. A przecież i Piotr i Paweł zostawili im Ewangelię opieczętowaną nawet krwią własną”
Tertulian Preskrypcja przeciw heretykom 36:
„Jeśli masz niedaleko do Macedonii, masz tam Filipian; jeśli masz możność jechać do Azji, masz tam Efez; jeśli zaś jesteś w sąsiedztwie Italii, masz tam Rzym, którego powagę i my uznajemy. Jak szczęśliwy ten kościół. Jemu to Apostołowie całą naukę razem z krwią swoją przelali. Tu Piotr upodobnił się w męce do Pana, tu Paweł został ukoronowany śmiercią Jana Chrzciciela”
Bardzo rzetelnie podchodzisz do swoich publikacji, czekam na kolejne posty 😉
Józef Flawiusz, wybitny żydowski historyk, żyjący w I wieku n.e. pisze o Jakubie, bracie Jezusa, przywódcy gminy chrześcijańskiej, którego arcykapłan skazał na śmierć: (…) stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie prawa i skazał na ukamienowanie.