Boża wola to mówiąc w skrócie, to czego chce Bóg. Są nią tak droga do osiągnięcia celu jak i on sam. Nie jest zagadką, którą trzeba odkryć. Przeciwnie, w Biblii jest ona jasno opisana. To swego rodzaju droga dla kroczenia przez życie zgodne z Bożą wolą. Pojawia się jednak pytanie jak precyzyjnie Bóg wyznacza ową drogę, iloma i jakimi elementami kieruje, które z nich są dla Niego tak ważne, że nic nie można zmienić.
Pascha żydowska zaczyna się po zachodzie słońca zaś Wielkanoc chrześcijańska o wschodzie słońca. Ta pierwsza może przypadać w każdy dzień tygodnia podczas gdy ta druga tylko w niedzielę.
Pascha żydowska w 2025 roku była świętowana od wieczora 12 kwietnia, to jest w sobotę aż do niedzielnego wieczora. W tym roku tak sie złożyło, że niedziela 13 kwietnia była Niedzielą Palmową dla zachodniego chrześcijaństwa. Ośmiodniowe święto Paschy ma swoje korzenie w Bibii. W tym roku ostatni dzień święta przypada na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego 20 kwietnia.
Rok 2025 to ten rzadki czas, gdy święta chrześcijańskie i ich datowanie są zgodne z kalendarzem żydowskim, a dni od 14 do 21 miesiąca nisan pokrywają się z obchodzonym przez chrześcijan Wielkim Tygodniem i Wielkanocą.
Czasem to, co człowieka kształtuje i nim kieruje, zadziała tak, że wyłączy go z pewnych działań, aktywności, będzie nieobecny w jakichś dziedzinach życia. Powody tej nieobecności, która krzyżuje plany, rozwala terminy, oddala osiągnięcie celów, mogą być różne.
Moje plany i działania na kilka tygodni skutecznie storpedowały wyjazdy, szwankujące zdrowie i coś, co nazywam moim prywatnym Amalekitą. To ostatnie ma imię po postaci z Biblii a dokładniej jednym z ludów, który pojawia się w Księdze Wyjścia w rozdziale 17.
Tydzień 5 z 50 „Co mną kieruje, co mnie kształtuje” a jego bohaterem jest „Pan” – słowo, które jest wielokrotnie użyte w Biblii, zgubiło jednak swoje znaczenie. W modlitwie bywa używane tak często, że brzmi prawie jak przerywnik.
Za wszystko dziękujcie — to jest trudne, ale nie jest niewykonalne. Nie wymaga od nas wyłączenia rozumu, racjonalnego myślenia. Przeciwnie.
Tydzień 2 z 50 to rozważanie o zmianie myślenia – metanoi, która jest często w Bibli tłumaczona jako pokuta.
Tydzień 1 z 50 to rozważanie o wierze, która rodzi się i rośnie ze słuchania.
Początek roku to dobry punkt startowy. Szczerze mówiąc, czekałam na ten moment, by ruszyć z projektem, który chodzi mi po głowie i nie daje spokoju od kilku miesięcy. Listy od czytelników Podkopu i Kwadransa, rozmowy, własne przemyślenia oraz ostatnie przeczytane i odsłuchane wykłady na temat Biblii, Boga, historii biblijnych były dla mnie impulsem do podjęcia tego wyzwania.
Adwent dzisiaj to dla chrześcijan i niechrześcijan w wielu częściach świata barwny czas, gdy ulice są ozdobione światełkami, na wielu miejskich placach rozłożyły się jarmarki świąteczne pachnące czekoladą, ciastem i grzanym winem. Wszystko to łącznie ze sklepami kuszącymi, by kupować jak najwięcej, jest skąpane w świątecznym nastroju podkręcanym ckliwymi piosenkami, dźwiękiem dzwonków, a rzadziej bożonarodzeniowymi kolędami.
Adwent jest, a przynajmniej powinien być, radosnym czasem dla chrześcijan, to oczekiwanie na przyjście Zbawiciela.
Szef wszystkich szefów brzmi lekko i nieco zabawnie. Dla nas, ludzi żyjących obecnie słowa te jasno określają władzę takiej osoby. Na pewno jest bardziej zrozumiałe niż „Pan panów”, który brzmi wzniośle, ale nie ma co ukrywać, staromodnie i kościelnie. Nie jest zrozumiały, bo jak może zrozumieć to człowiek wolny, żyjący w mniej lub bardziej demokratycznym kraju, czym jest bycie podległym innej osobie tak bardzo, że praktycznie jest się jej własnością. To ona decyduje o życiu i śmierci.
Słów kilka o Bożym Narodzeniu. Za cztery dni Wigilia. Dla wielu to najważniejszy wieczór w roku, największe święto, chociaż jest tylko zapowiedzią świętowania. Teoretycznie okres okołobożonarodzeniowy powinien być czasem łączącym wszystkich chrześcijan, niezależnie z jakiej są denominacji. Tak jest jednak tylko teoretycznie.
Strach napędza gospodarkę, media, kieruje decyzjami podejmowanymi przez zwykłego człowieka i tego znanego z pierwszych stron gazet. Są strachy, na które nie jest odporny prawie nikt i takie, które dopadają nas tylko w pewnym wieku, miejscu czy sytuacji. Strach to także doskonale sprawdzające się od stuleci narzędzie do kierowania ludźmi.
Receptę na dobre, satysfakcjonujące życie chciałby poznać chyba każdy człowiek. Przeżyć je tak, by o nas kiedyś ktoś mógł powiedzieć tak jak o Izaaku w Rodzajów 35;29 czy Dawidzie w 1 Kronik 29;28
Jest takie przysłowie: Jak cię widzą, tak cię piszą. Znaczy ono, tyle że to, jak widzą inni mnie, mój wygląd, zachowanie, sposób mówienia — czyli całokształt mojej radosnej twórczości na ziemi tak mnie oceniają.
Czasem ta ocena może być niesprawiedliwa, bo wynika z niepełnych informacji o człowieku. Na przykład, dlaczego akurat teraz zachowuje się w ten, a nie inny sposób. Powiedzmy dzisiaj, ledwo trzymam nerwy na wodzy i to widać lub już nawet nie trzymam, jednak z jakiego powodu tak jest już nie widać.