Połowa września to dla mnie rocznice pisania na blogach.
Podkopowi stuknie 6 lat, Kwadransowi trochę później 5 i pół roku.
To dużo tekstów i godzin spędzonych na ich pisaniu. Kilkaset filiżanek kawy wypitych, sporo zeszytów zapisanych szkicami artykułów. Spisy treści blogów są długie.
Miej litość, a nad tobą się Bóg zlituje – taki przekaz znajdę w nie jednym fragmencie Biblii. Litość, miłosierdzie i łaska to słowa, które mają prawie to samo znaczenie. Wszystkie mają w sobie element empatii.
Kościół to gra zespołowa. Chociaż każdy z ludzi wierzących w Boga Biblii i będących uczniem, naśladowcą Jezusa, którego uważa za swojego Pana, jest chrześcijaninem, to jednak nie jesteśmy powołani do solowych występów. Obojętnie czy rozumiemy kościół jako wspólnotę czy jako ciało, zawsze jednostka jest rozumiana, jako cześć większej całości. Jako swego rodzaju trybik w skomplikowanej maszynie.
Bóg nie lubi podróbek – to dość mocno widać po przeczytaniu Starego Testamentu. Zwłaszcza historia synów Aarona dobrze to obrazuje.
Podróbka ma uchodzić za oryginał, czyli udawać coś, czym nie jest. Ona nie inspiruje się oryginałem, tylko najbezczelniej go udaje.
Soboty z Salomonem powinnam była zacząć wersetem mówiącym o początku mądrości, poznania i wiedzy z Księgi Przysłów.
„Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością”. Prz. 1:7
Chrzest jest bez wątpienia podstawowym pojęciem związanym z chrześcijaństwem. Spotkałam się nie raz, nie dwa, z przypadkami, gdy w rozmowie ktoś wywodził pochodzenie słowa chrześcijanin właśnie od chrztu.
To prawda, że w języku polskim słowo to brzmi podobnie, a o jego czeskim pochodzeniu, gdzie jednak jest wyraźnie z Chrystusem powiązane, już zapomnieliśmy.
Ile lat trwała niewola babilońska?
Odpowiedź wydaje się prosta: 70!
Taka liczba pada chociażby w proroctwie Jeremiasza 25,11-12.
Modlitwa to jedno z podstawowych pojęć, z jakimi mierzy się każdy człowiek wierzący w Boga i to niezależnie od tego czy jest to Ten, o którym mowa w Biblii czy inny/inni bogowie. Jeżeli tak jak ja jesteście wychowani w rodzinie, która uważa się za wierzącą to na pewno macie wkodowane od dziecka pewne czynności, które nazywa się tam modlitwą.
Nie oceniam teraz czy są nią, czy nie. Po prostu modlitwie prawie zawsze towarzyszą pewne mniej lub bardziej formalne zachowania, rytuały.
Porozmawiajmy o kapłanach. To trudny temat, patrząc na to, co Biblia mówi o kapłanach. Nim jednak przejdę dalej moim zwyczajem, zacytuję słownik. Chcemy czy nie, ale słowa mają swoje podstawowe znaczenie, niezależne od naszej ich indywidualnej interpretacji.
Gawędziarz to taki typ człowieka, który da się lubić. Każdy wie, że czasem ubarwia swoje opowieści, ale nikt tak jak on nie potrafi snuć długiej i wciągającej historii praktycznie na każdy temat. Gawędziarz ma oczywiście swoje ulubione motywy.
Ewangelia — to słowo klucz do zrozumienia Nowego Testamentu.
Takie zdanie chodzi mi od jakiegoś czasu po głowie. Jak to ze słowami bywa, problemem jest jego znaczenie i rozumienie przez ludzi związanych z chrześcijaństwem i tych niezwiązanych, wierzących w Boga Biblii i niewierzących w niego.
Mieć pomysł na życie, wiedzieć co chce się robić, co zamierza osiągnąć, mieć plan – to tak ładnie brzmi. Musisz to wiedzieć, by osiągnąć coś w życiu, nie wpaść w depresję — powie ci dzisiaj psycholog i coach.
Dobrze mieć cel bez dwóch zdań, ale życie lubi płatać figle. Czasem wydaje nam się, że mamy jakieś predyspozycje czy talenty, które najlepiej spożytkujemy, zostając na przykład wielkim szefem wielkiej firmy.
Dziesięcina to drażliwy temat.
Pod pretekstem bycia wiernym, posłusznym Bogu, Jego nakazom, pieniądze są wyciągane z kieszeni i kont wiernych wszystkich praktycznie denominacji chrześcijańskich.
Dzieje się tak zwykle w niedziele w czasie nabożeństw, gdy z pobożną miną ktoś ogłasza zbiórkę pieniędzy nazywaną ofiarą lub dziesięciną.
Salomon to przykład człowieka potwierdzającego starą prawdę, że ważne jak się kończy sprawy.
Był mądry, bogaty, sławny, powodziło mu się we wszystkim. Zaczynał swoje panowanie od trudnych spraw, można powiedzieć, że tata, król Dawid kazał mu posprzątać tam, gdzie sam nie chciał zbrudzić rąk.