Nic nie jest za darmo, wszystko ma swoją cenę. Dotyczy to każdego aspektu życia.
Działa tu prawo przyczyna-skutek. Jest ono wszechobecne. To ono decyduje czy osiągamy cele, spełniamy swoje marzenia, żyjemy spełnionym życiem lub pogrążamy się w gorzkich pretensjach i żalach do wszystkich, wszystkiego, że nasze życie wygląda, jak wygląda.
Każdy ma swoje słabe punkty. Czasem coś, co go kusi, nęci, by trzymając się zasad i praw, jakie wyznacza Biblia człowiekowi wierzącemu w Boga i Bogu jednak zinterpretować je na swoją korzyść, oderwać nieco od kontekstu. Uogólniłam i użyłam słowa „każdy”, bo skoro takie sytuacje dopadły Jezusa to jak ja, ty czy inni mamy być lepsi, mocniejsi w wierze, wierniejsi Bogu?
Między strachem a nadzieją miota się ostatnio sporo ludzi. Strach budzi to, co dzieje się na całym świecie. Boją się nowego wirusa COVID-19. Ten strach nie zawsze jest powodowany możliwością zachorowania czy nawet śmierci. W związku z bezprecedensowymi działaniami rządów praktycznie wszystkich państw gdzie pojawiła się chociaż jedna osoba zainfekowana nim, świat stanął.
„Wypełnić wszelką sprawiedliwość” to pierwsze słowa Jezusa, jakie są zapisane w Ewangelii według Mateusza.
Pytanie, co to jest sprawiedliwość?
Słownik podpowiada, że to uczciwe i prawe postępowanie.
Tu jednak znowu pojawia się pytanie, co jest uczciwe, prawe, bo każdy wie, że sprawiedliwość Pawlaka i Kargula to dwie całkiem różne jej wersje.
Serce jest dla mnie kluczem do właściwego zrozumienia Biblii. Nie mam na myśli serca organu pompującego krew, ale jego symboliczne, przenośne znaczenie, jakie ma w tej księdze, czym było dla ludzi w czasach powstania Biblii, to jak je rozumieli.
Gdy właściwie rozumiem znaczenie serca, wiem o czym mowa w wersecie kluczowym, jeżeli chodzi o techniczny opis tego, co to znaczy uwierzyć i być zbawionym.
Elementarz to nowy cykl na Kwadransie. W zasadzie mógłby on równie dobrze nazywać się remanent ze względu na rolę, jaką ma spełnić dla mnie.
Gdy coś działa długo, pewne rzeczy zaczynają się dziać mechanicznie. Może to dotyczyć działań, może rozumienia spraw a może wiary, obrazu Boga, jaki mamy.
Odpowiedzialność to tyle, co zadbanie o kogoś, o coś i wzięcie na klatę konsekwencji czynów, słów. Zamiast słowa odpowiedzialność lepiej brzmiałoby słowo „sprawy”, łatwiej oddawałoby pewien detal związany z odpowiedzialnością. O sprawach decyduje osoba, której one dotyczą, ale jest tu pewne ograniczenie. Decyduje tylko o tych sprawach, na które ma wpływ. Odpowiedzialność ponosi też tylko za sprawy, na bieg których ma, miała lub może mieć wpływ.
Herezja to po prostu inaczej myśleć niż ktoś, jakaś grupa. Wśród ludzi religijnych, wyznawców jakiejś doktryny, istnieją listy herezji wielkich, na które reagują gwałtownym sprzeciwem i mniejszych, czasem tolerowanych, jako dziwactwo, byle ich głosiciele nie zbliżali się za bardzo do innych ludzi. Niech sobie tacy tolerowani heretycy żyją w swoim getcie i nie starają się mieć kontaktu z normalnymi ludźmi.
Od kilku dni mam w głowie słowa Psalmu 127:
„Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą. Jeżeli Pan miasta nie ustrzeże, strażnik czuwa daremnie. Daremnym jest dla was wstawać przed świtem, wysiadywać do późna – dla was, którzy jecie chleb zapracowany ciężko; tyle daje On i we śnie tym, których miłuje.”
Słowa mają moc – taki frazes słyszałam nie raz, a wypowiadali go ludzie w różnych okolicznościach. Brzmi pięknie, mocno, ale jak to często bywa z łatwo wpadającymi w ucho frazami, niewielu traktuje je poważnie. Jest jednak grupa ludzi, która na nim zbudowała całe swoje nauczanie i karierę zawodową — to mówcy motywacyjni i coache.
Bóg Starego Testamentu jest inny niż Bóg Nowego Testamentu – z takim twierdzeniem spotkałam się nieraz. Do tego dochodzi duża ilość artykułów, w których przeczytałam o tym jak niewiarygodna jest Biblia, ponieważ jej Bóg ewoluuje wraz z ludźmi, staje się bardziej cywilizowany wraz z nimi. Zmienia się wraz z czasami, w których żyją jego wyznawcy.
Kościół to gra zespołowa. Chociaż każdy z ludzi wierzących w Boga Biblii i będących uczniem, naśladowcą Jezusa, którego uważa za swojego Pana, jest chrześcijaninem, to jednak nie jesteśmy powołani do solowych występów. Obojętnie czy rozumiemy kościół jako wspólnotę czy jako ciało, zawsze jednostka jest rozumiana, jako cześć większej całości. Jako swego rodzaju trybik w skomplikowanej maszynie.
Bóg nie lubi podróbek – to dość mocno widać po przeczytaniu Starego Testamentu. Zwłaszcza historia synów Aarona dobrze to obrazuje.
Podróbka ma uchodzić za oryginał, czyli udawać coś, czym nie jest. Ona nie inspiruje się oryginałem, tylko najbezczelniej go udaje.
Soboty z Salomonem powinnam była zacząć wersetem mówiącym o początku mądrości, poznania i wiedzy z Księgi Przysłów.
„Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością”. Prz. 1:7